Goede reis

Wat een service: ze stralen ons vliegtuig op Rarotongo ook nog even in voordat het naar Auckland vertrekt. We hebben, hoe kan het ook anders, een voorspoedige reis.

Afscheid van Raro

De laatste anderhalve dag op de Cook Islands brengen we weer door op Rarotonga. We hebben een eenvoudige beachhut geboekt bij Rarotonga Packpackers, maar krijgen een upgrade vanwege een overboeking en zitten eerste rang: een prima appartement met een veranda en prachtig uitzicht over zee. Zelfs de zon werkt mee, die gaat pal voor onze veranda onder.

One Foot Island

Mijn hele uitzicht door mijn snorkelmasker is gevuld met Butterflyfishes in wit, geel en zwart. Ze komen af op het brood in mijn hand en ik voel ze overal om me heen, terwijl ze uit mijn hand eten. Ik moet lachen en meteen sijpelt het zeewater in mijn snorkelpijpje naar binnen. Gezicht weer in de plooi dus, maar dat is moeilijk vandaag. Want het is een aaneenschakeling van mooie momenten. Een ‘cruise’ over de lagoon, het klonk ons van tevoren een beetje tacky in de oren, maar er werd ons verzekerd dat we dit echt niet mochten missen. We kozen voor Teking, dat kleinschalige snorkeltrips organiseert, en krijgen er geen spijt van. We zien droomuitzichten, lopen over het hagelwitte strand van het onbewoonde Honeymoon Island, gaan naar drie prachtige snorkelplekken en laten ons paspoort stempelen op het onbewoonde One Foot Island. Een van de vele highlights van de dag is de lunch. ’s Ochtends hebben we The Cook af gezet bij een van de onbewoonde eilandjes (een Polynesische vrouw stelde zich voor met ‘I’m The Cook, dus haar naam weten we niet) en ’s middags, als we twee snorkelplekken achter de rug hebben, heeft ze wonderen verricht op haar eilandje. Op bordjes van palmbladeren liggen verse mango, paw paw (papaja), salades, gebakken banaan, rijst, kokos en bananencake. Op de barbecue ligt verse tonijn en kip. Uit de koelboxen komt water, bier en zelfs champagne. De bootsjongens sjouwen twee picknicktafels in zee en daar, met onze voeten in het water van de lagoon, genieten we van een superlekkere lunch.

Rijbewijs in 2 minuten

Twee varkentjes die in de berm scharrelen, een Polynesische vrouw die uitgeteld ligt te slapen op een trampoline, een man met een elektrische grasmaaier achterop zijn scooter, een wit kerkje, een paar vrouwen langs de weg met bloemen in hun haar: we rijden op een scootertje over Aitutaki en het eilandleven speelt zich voor ons af als een film. Taxi’s zijn duur en bovendien schaars op het eiland en er rijdt geen bus, dus een scooter is het meest praktische vervoersmiddel. Maar je mag er niet op rijden zonder lokaal rijbewijs! Dat was dus onze eerste missie vanochtend. Er was nog even verwarring tussen ons en Ron, de manager van Paradise Cove, over hoe we bij het politiebureau en de scooterverhuur konden komen zonder vervoer, maar dat was snel opgelost: je krijgt éérst je scooter afgeleverd bij het hotel, dan rijd je daarop naar het verhuurbedrijfje om te betalen en dán naar het politiebureau om je rijbewijs te halen. Ah, natuurlijk! We hadden gehoord dat je een klein examen af moet leggen om te laten zien dat je geen totale randdebiel bent in het verkeer en een beetje vertrouwd bent met het concept scooter, dus op de heenweg oefen ik nog even. Toch handig als je op je examen je scooter in ieder geval weet te starten. Maar eenmaal aangekomen bij het politiebureau blijkt de enige dienstdoende agent net even weg. De hoofdagent is aardig, maar heeft duidelijk geen zin om al te veel te doen. Hij schrijft Stephans rijbewijs uit. Mijn naam is duidelijk te moeilijk, ik mag het zelf invullen. Twee minuten later staan we weer buiten, mét een officieel rijbewijs van de Cook Islands. En we rijden prompt tegen het verkeer in weg. O ja: dit is Nieuw-Zeeland, links rijden dus.

Uitzicht over Aitutaki

Aitutaki Lagoon

Ik doe mijn ogen dicht en weer open. En nog steeds zie ik een plaatje voor me als een ansichtkaart, met een hagelwit strand, groene palmbomen en zee in intense kleuren blauw alsof iemand een beetje té enthousiast met Photoshop heeft zitten te spelen. Alleen is dit echt: het is de lagoon waar het eiland Aitutaki beroemd om is. Aitutaki ligt op vijftig minuten vliegen van Rarotongo en het vliegticket ernaartoe lag eigenlijk iets boven ons budget, zeker voor maar drie dagen, maar toen we lazen dat het in vrijwel elke ‘Top 10 mooiste eilanden ter wereld’ staat, wilden we het toch niet missen. Tip: ga je wat langer naar de Cook Islandsa (tien tot veertien dagen), dan kun je vaak voor de helft van de normale prijs ter plaatse een last minute vlucht van Rarotonga naar Aitutaki regelen (http://www.airraro.com/). Je kunt dan alleen kiezen uit een vluchten waar nog plek is, dus je moet wel flexibel zijn. Op Aitutaki zijn een paar prachtige resorts en boetiekhotels (een van onze favorieten is http://www.etumoana.com/), maar een heel leuke budget-optie is Paradise Cove (http://www.paradisecove.co.ck/). We slapen in een beach cottage direct aan het strand, met een eigen veranda, een prima bed, een goede douche en een keukentje. Het ontbijt is heerlijk, met veel vers fruit en kokos. Oké, het terrasmeubilair is van plastic, maar je kunt niet álles hebben voor 50 euro per nacht… En het uitzicht is super.
(Op de foto’s de beach cottage van Paradise Cove)

Tijd om te lezen

Kajakken bij Muri Beach

Bikini en zwembroek aan, huid netjes beschermd met factor 50, fles water en een boek mee: we gaan kajakken op de lagoon van Rarotonga. Ons guesthouse (Aremango Guesthouse) is simpel, maar heeft een groot voordeel: het ligt bijna direct aan Muri Beach, het mooiste deel van de lagoon rondom Rarotonga. Het is een jong vulkanisch eiland (want ‘pas’ twee miljoen jaar geleden ontstaan) met een groen en vruchtbaar bergachtig binnenland met palmbomen. Aan de kust liggen mooie witte stranden en rond het eiland ligt een rif, een natuurlijke bescherming tegen de oceaan die er dag en nacht op beukt. Het water tussen het rif en het strand (de lagoon) is aan getijden onderhevig, maar mist de heftigheid van de oceaan. Sterker nog: het lijkt vaak wel een zwembad, zo rustig en lichtblauw is het. Een ideale speelplaats om te zwemmen, snorkelen en kajakken. We duwen de groen met blauwe kajak het water op en peddelen als eerste naar het rif, om de enorme golven van de oceaan van dichtbij te bekijken. Dan naar een eilandje met een zandstrand, waar we de kano het zand op schuiven, in de schaduw gaan liggen en wat lezen. Als laatste stop een eilandje waar het prachtig snorkelen is. “The tide is going out, take one with a rope and wear reefshoes”, zei eigenaar Ross toen we ‘s ochtends weg gingen. We begrepen niet helemaal wat hij bedoelde, maar er lag één kano met een touw, dus waren we niet zo eigenwijs om die dan niet te nemen. En nu we terug naar de kust varen, begrijpen we wat hij bedoelt: een hard schurend geluid aan de onderkant van de kano. Het is laagtij en dus komen de koraalrotsen aan de oppervlakte te liggen. Lopend, met de kano aan het touw achter ons aan (handig inderdaad), is het geen probleem en komen we makkelijk weer bij ons strand terug.