Skippy

Onze eerste kangaroe zien we als we afremmen voor een stoplicht. Ze staat vlak langs de weg en observeert de langskomende auto’s. Uit haar buidel steken een paar lange staken. Er volgt wat gefriemel, gewurm en gedraai op buikhoogte – en daar komt het hoofd van een verbazingwekkend groot kangaroejong tevoorschijn. Moeder kijkt ons recht aan met een blik die zegt: “Het wordt inderdaad tijd dat-ie het huis uit gaat…”
(Deze foto is overigens ergens anders genomen).

Waszak

Het klinkt saai, maar er moeten ook wassen gedraaid worden tijdens de reis. Dus sta ik op een avond in het washok op een camping te zoeken naar het lichtknopje. Het is er aardedonker en – geen fan van donkere ruimtes vraag ik de eerste de beste persoon die langs komt lopen om hulp. Hij zet zijn mand met wasgoed neer en begint meteen mee te zoeken en de muren af te tasten. Omdat hij nu binnen is, durf ik ook het donkere washok in. Alleen is hij wel erg volhardend… Na een paar vruchteloze minuten bedank ik hem en zeg dat ik wel een zaklantaarn ga halen. Hij gaat nog een poosje door voordat hij het eindelijk opgeeft. Eenmaal buiten verontschuldigt hij zich omstandig en ik zeg voor de zoveelste keer dat het niet erg is, als het me opvalt dat hij wel een heel erg korte broek aan heeft. Dan zie ik uit mijn ooghoek wat bungelen. Aneehè! Hij staat gewoon in zijn blote leuter. Ben ik bang voor enge mannen, nodig ik er zelf een uit in een donker washok. En wat ik aanzag voor een wasmand met kleding, blijkt een krat bier te zijn met daarover de kledingstukken die hij blijkbaar niet nodig vond voor een wandelingetje over de camping. Schaapachtig grijnzend kijkt hij me aan. Ik zeg ‘seeya!’ en vlucht weg om een sterke (en vooral zware) zaklamp te halen.

Beautiful Byron Bay

Byron Bay… Iedereen die er geweest is, krijgt een dromerige blik in zijn ogen. Wat er zo leuk aan is? Zoals met zoveel: je moet er zijn geweest. Een korte samenvatting: bohemian-hippie-trendy-gourmet-relaxed-surf-strand-zon-zee. Zoals vele anderen blijven we té lang hangen, maar het zijn tien heel relaxte dagen. Er zijn twee goede yogascholen, dus we gaan twee keer per dag naar yoga. Verder een beetje langs het strand lopen, lekker eten, surfen en we nemen ook onze tweede golfles, waarbij de pro de hele les besteedt aan het grip en droog oefenen. Tegen het einde van de les mogen we ook nog een paar keer tegen een bal meppen.. Elke dinsdag is het Super Tuesday in de meeste bioscopen in Australië en kun je voor een paar dollar de nieuwste films zien. Daar maken we, niet alleen in Byron Bay, goed gebruik van. In het weekend komen Brendan en Rebecca over (Brendan werkt op dat moment aan de Gold Coast, twee uur rijden van Byron Bay). We lunchen samen bij The Balcony en het is weer erg gezellig.

Mask squeeze

“Wat is er met je ogen aan de hand?”, vraagt Stephan na de tweede duik. Tijdens de duik had ik het gevoel dat mijn ogen uit hun kassen werden getrokken en tegen het glas van mijn duikbril aanzaten. Nog nooit gehoord dat iemands ogen er tijdens het duiken uit zijn geplopt, maar fotograferen gaat niet echt lekker als je niet kunt focussen. Eenmaal terug op de boot lukt dat nog steeds niet goed en na Stephans vraag ga ik toch maar even in de spiegel kijken. Dat is geen prettig gezicht: opgezwollen oogleden met blauwrode plekken en gesprongen adertjes in het oogwit. ‘Mask squeeze’ zegt de duikmaster, dan is de druk te hoog en krijg je geen lucht meer in je masker. Nog nooit eerder meegemaakt, maar gelukkig is het niet erg, kan ik de derde duik gewoon meedoen en trekken alle blauwe plekken na een paar dagen weer weg.

Great Barrier Reef

We gaan met duikboot Poseidon vanaf Port Douglas naar het outer reef, waar het grootste koraalrif ter wereld nog volop leeft en kleur heeft. Van de huisfotograaf huren we een onderwatercamera en hij maakt zelf ook nog wat foto’s van ons (ja, dat zijn wij plus een duikgenoot achter die – overigens onschuldige - reef shark, door de duikmasters liefkozend 'reefy' genoemd). By the way: great whites komen alleen voor in de diepwater channels tússen de reefs, een grote opluchting.

Great whites

“They are here. And they are here to stay!” De afgelopen tijd (februari 2009) zijn er diverse aanvallen op snorkelaars en surfers geweest door Great Whites aan de oostkust van Australie en de kranten staan er bol van. Gelukkig maar, het is een teken dat een haaienaanval toch nog uitzonderlijk is. Wetenschappers, politici, burgers en milieubeschermers discussiëren volop in de media over de oorzaak van de vele aanvallen en de maatregelen die wel of niet moeten worden genomen. Intussen hebben wij net een duiktripje naar het Great Barrier Reef geboekt…

Australian hospitality

The best and the most fun way to learn about a country, is to spend time with their people. And we were so fortunate to get that opportunity. In restaurant Longrain in Sydney, we met the Australian couple Brenda & Rebecca from Brisbane. At the end of the evening in Longrain, Rebecca kindly invited us to stay in their home when we were heading for Brisbane. What a wonderful thing to do! So a few weeks and some e-mails later we rung their doorbell, just after Rebecca came home from work. They had planned a lovely evening together, with a ferry ride over the river to the centre of Brisbane and dinner in the French restaurant Piaf. The spare room downstairs was made up for us, with our own entrance and own bathroom. What a luxury after staying in hostels and camping! We spend a few great days together, getting to know each other and discussing everything, from the difference in politics and society between Australia and Europe to food (Brendan especially has a preference for dishes that ‘hit you in the face’…).
After a few days, we took a taxi to the airport for our flight to Cairns (to go diving at the Great Barrier Reef) and when we flew back, Rebecca was there to pick us up from the airport. It was really nice to see a familiar face waiting for us. We spend the national holiday Australia Day together, which started with Rebecca making their favourite Sunday breakfast for us, English muffins with egg, bacon and tomato ketchup or bbq sauce. After that we went for a stroll along the sea, saw people playing cricket, had fish and chips and went to a pub for a drink. A real Australian Australia Day. The next morning we had to say goodbye to this most wonderful couple, with whom we shared a lot of laughs. Luckily, it was more a ‘see you later’ than a ‘farewell’, because we decide to meet each other again in Byron Bay, where we were going later.