Waszak

Het klinkt saai, maar er moeten ook wassen gedraaid worden tijdens de reis. Dus sta ik op een avond in het washok op een camping te zoeken naar het lichtknopje. Het is er aardedonker en – geen fan van donkere ruimtes vraag ik de eerste de beste persoon die langs komt lopen om hulp. Hij zet zijn mand met wasgoed neer en begint meteen mee te zoeken en de muren af te tasten. Omdat hij nu binnen is, durf ik ook het donkere washok in. Alleen is hij wel erg volhardend… Na een paar vruchteloze minuten bedank ik hem en zeg dat ik wel een zaklantaarn ga halen. Hij gaat nog een poosje door voordat hij het eindelijk opgeeft. Eenmaal buiten verontschuldigt hij zich omstandig en ik zeg voor de zoveelste keer dat het niet erg is, als het me opvalt dat hij wel een heel erg korte broek aan heeft. Dan zie ik uit mijn ooghoek wat bungelen. Aneehè! Hij staat gewoon in zijn blote leuter. Ben ik bang voor enge mannen, nodig ik er zelf een uit in een donker washok. En wat ik aanzag voor een wasmand met kleding, blijkt een krat bier te zijn met daarover de kledingstukken die hij blijkbaar niet nodig vond voor een wandelingetje over de camping. Schaapachtig grijnzend kijkt hij me aan. Ik zeg ‘seeya!’ en vlucht weg om een sterke (en vooral zware) zaklamp te halen.