De volgende dag gaan we met de bus naar Pokhara bij het Annapurna-gebergte, uitvalsbasis voor veel trekkings. Na een powerplate-sessie van zeven uur in de bus (het is nog geen tweehonderd kilometer van Kathmandu naar Pokhara, maar de wegen zijn slecht) en vanwege de smogachtige mist zonder uitzicht op de bergen, zijn we er. We besluiten de volgende dag rustig aan te doen en uit te slapen, maar worden om 7.15 uur wakker gebeld door de manager van het hotel: ‘you can see the mountains now, open your curtains!’. Dat is onze eigen schuld, hadden we die arme man gisteren maar niet drie keer moeten vragen of hij wist wat voor weer het zou worden. Hij zwoor ongeveer op het hoofd van zijn dochter dat we vanuit ons bed de bergen zouden kunnen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten